Η σχέση ανάμεσα στο κίνημα ΛΟΑΤ (Λεσβίες Ομοφυλόφιλοι Αμφισεξουαλικοί/ές Τρανς) και την αριστερά μπορεί να φαντάζει αδύνατη ή ακόμη και εχθρική σε αρκετό κόσμο, ειδικά εδώ στην Ελλάδα. Αυτό εξηγείται από τη στάση κάποιων κομματιών της επίσημης αριστεράς που είτε είναι ανοιχτά εχθρικά προς τους ομοφυλόφιλους/ες (π.χ. ΚΚΕ και σταλινική παράδοση) ή προτιμούν τη συγκάλυψη και υποτίμηση του όλου θέματος με επιχειρήματα του τύπου «προέχει η ταξική πάλη», «με αυτά θα ασχολούμαστε τώρα;», «ναι μεν, αλλά οι ομοφυλόφιλοι είναι μικροαστοί, είναι φιλελεύθεροι, ενώ η εργατική τάξη δεν έχει τέτοιες πολυτέλειες», κλπ.
Προφανώς η πρωτοβουλία που πήραμε ξεκινάει από μια διαφορετική αφετηρία. Κατά πρώτο λόγο, πατάει στην πραγματικότητα που λέει ότι οι γκέι, λεσβίες, τρανς, αμφί είναι ένα σημαντικό κομμάτι κόσμου, προφανώς μέσα στην εργατική τάξη. Κατά δεύτερο λόγο, βασίζεται στη θέση ότι η σεξουαλική και σεξιστική καταπίεση αφορά όλη την κοινωνία και πηγάζει από τον διαχωρισμό της σε ταξεις, καθώς και από το κράτος. Πατάει επίσης στο θεσμό της οικογένειας, που αποτελεί το σύγχρονο κύτταρο αναπαραγωγής της εργατικής τάξης αλλά και της αστικής ιδεολογίας, η οποία χειραγωγεί την κοινωνία προς τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης.
LGBTQ ΑΝΤΑΡΣΥΑ 